Του καμάτσ - Τ' Ξτουφέλ ιστουρίης απ' του Πλουμάρ. Νο3

Για να καταλαβαίντι τς ιστουρίης π' σας λέγου ηγώ του Ξτουφέλ απ' του Πλουμάρ πρεπ να πιάστι να τς διαβάστι κατα σειρα απ΄γκ' πιο παλιά ημερουμηνία γιακί μιρικές ιστουρίης συσχιτίζουντι μιταξύ τους. Αρχινίστι απ' του Νο1 μι γκ' πιο παλιά ημιρουμινία.

Θα τς βρείτι ούλις συγκιντρουμένις στου Άρθρα ανα θέμα μι ηπικιφαλίδα: Τ' Ξτουφέλ ιστουρίης απ' του Πλουμάρ.

Μπιλά μιγάλου ήβρα μ’ αυτό του τουρισμό
για δίτι ησείς κι έπαθα τσ’ ακούστι να σας πω

Η γ' ήλιους είχι πια σκαλώσ τσι γώ πήρα γκ’ κακφόρα 

να πιώ του καφιδέλι μ νουμίζου ήρτι γι’ ώρα

Καθόλ δεν είχι κόσμου πουρνό πουρνό στου καφινέ 

τσι Μπάνς μέτρα τς παράδις μέσα απ’ του χουτζιρέ

Πανάγου τ’ λέγου κάνιμι τσι μένα καφιδέλ 

μέτριγιου σα π’ τουν πίνου μ’ ένα πουκήρ νιρέλ

Έφτασι λέγ η παναής μι μπόλκου του καϊμάκ 

γιλά τσι μ κλείν μι νόημα του ένα ντ μόνου μάκ

Γυρίζου πίσου μ κι να δω, σκ’ απέναντι γουνιά 

βλέπου μια ξεν να κάθιτι μι μακριγιά κανιά

Λαμπάδα ήταν του κουρμί τς τσι φόργει ένα μιν 

π’ ούλα κμπάριμ τά βλειπις φούντουσα σα καμίν

Ξανθιά ψιλή νταρτντανιμέν μι κακ μιγάλα χείλια 

τσι μενά μέσα στου μυαλό αρχίσαν μπαίναν φκύλια

Μι λόγιζει τσι κ’ λόγιαζα, ντράπκα σκ’ αρχή κουμάκ 

μα θάρους είπα ρε Ξτουφελ τσι τς έλκεισα του μάκ

Μ’ πιτά ένα χαμόγιλου τσι φτούρξι η καρδιά μ 

τσι σαλαγιότ η μανουλιός μέσα απού τα μιριά μ

Τα μπέρδιψα εν ήξιρα μα σκέφκα πάς κι βράς 

πάντα κουλά του σίδηρου, τούτου Ξτουφέλ μη χάις

Σκέφκα κουντά τς να πάγ να κάτσου, καθόλ να μη ντραπώ 

μα κ’ γλώσσα γώ εν ήξιρα φουβούμ μι μπιρδιφτώ

Μικρή μιγάλ μεσ στου Πλουμάρ τουρίστιργις κβανούν 

τσ’ ουλ έχουν μια απ’ αυτές τσι όμουρφα πιρνούν

Ηγώ γιακί να μην μπουρώ, κατούρσα μες του πγάδ; 

Σκώνουμι, πάγ στου τραπιζελ τσ’ αρχίζου του γλυκάδ

Τρέμουν τα πόδια μ απ κ’ λαχτάρα μ, χτυπά τσι γή καρδιά μ 

τσι γλέφκα του κουρμέλι τς τώρα που κ’ είχα πιό κουντά μ

Γιλάσκα τσι ειμπι η διάτανους μέσα στου κουτράτσι μ 

τσι σκέφκα γώ μι πουνηριά τσι έβγαλα του μάκι μ

Βάζου κρυφά μι τέχν του χέρι μ κάτου απ’ του τραπιζέλ 

σιγά σιγά τσ’ αργά μι κόλπου τς πιάνου του πουδαρέλ

Ρίγους μι πιάσει τα ‘χασα τς άναψα σα του φκίλ 

μα μέχρι να του καταλάβου μι σγάφκ ένα σκαμπίλ

Είδα αστέργια του μισμέρ, τουν ουρανό σφουντίλ 

γέλαγι τσ’ η μπνές η παναής που γίνκα γώ ριζήλ

Άτυχους ειμ τσι έπισα σι γιαβουκλού στριφνή 

ή μι καντέμιαση η μπάνς π’ μι ζήλιψι πουλή;

Μπουρεί να γκ΄ παραξήγσα τσι νάνι νκουτσαρά 

σι μένα όμους έτυχι πια τόση καντιμιά

Μιγάλου δούλιμα θα μ’ κάνουν άμα του μάθουν ολ 

τσι μόνου που του σκέφτουμι μι ζώνουν οι διαβόλ

Θα κάνου μέρις να κατέβου, θα κάθουμι στου σπτέλ 

τσι θα ξυθμάνου του καημό μ ξανά πας του Μαργέλ.